Çinli üreticiler yeni birleşme eğilimleri deniyor

Laiwu Iron & Steel Group (Laigang) ile Jinan Iron & Steel Group (Jigang), Shandong eyalet yönetiminin liderliğinde ve koordinasyonunda yeni bir çelik işletmesi kurmak için birleşeceklerini 27 Temmuz tarihinde teyit ettiler. Yeni kuruluş, yılda 30 milyon ton üretim kapasitesiyle Baosteel'den sonra Çin'in en büyük ikinci çelik üreticisi olacak. Küresel çelik devlerinin aralarındaki birleşmeler ve konsolidasyonlarla birlikte, benzer hareketler Çin'de de sıkça meydana geliyor. Çin hükümeti, üretimi merkezileştirmek ve çevre kirliliğini azaltmak amacıyla Baosteel ve Wuhan Steel (WISCO) gibi en büyük çelik üreticilerinin, tam anlamıyla dev işletmeler oluşturmak üzere, ülkenin her tarafından başka üreticilerle birleşmelerini istiyor. Ancak bugüne kadar alınan sonuçlar iyi değil. Bunun ana nedeni merkezi hükümet ile yerel yönetimler arasındaki çıkar çatışmasıdır. Bu nedenle, çelik üreticilerinin birleşmeleri konusunda bazı yeni eğilimler belirmeye başladı: 1. Aynı eyalette veya bitişik bölgelerde yer alan üreticilerin birleştirilmesi yoluyla yeni çelik devleri oluşturulacak Tüm yerel yönetimler bu tür birleşmelere güçlü bir destek veriyor. Çünkü bu tür birleşmeler yerel yönetimlere zarar vermiyor; hatta hızlı GSYİH artışı, daha fazla vergi kaynaklı ve mali gelir, ilgili sektörlerin teşvik edilmesi gibi yararlar sağlıyor. Baosteel'in birleşme denemelerinde görüldüğü üzere eyaletler arası birleşmelerin zora girmesiyle birlikte yerel üreticiler, yerel yönetimlerin de teşviğiyle aynı eyalette kendilerine benzer başka üreticilerle birleşme çalışmalarına hız kazandırdı. Bu tür birleşmenin iki ünlü örneği: Anshan Iron & Steel (Angang)-Benxi Iron & Steel (Bengang), ve Laigang-Jigang birleşmeleridir. Önceki iki büyük üretici Liaoning eyaletinde, sonraki iki üretici ise Shandong eyaletinde bulunuyor. 2. Yabancı çelik politikacıları muhtemelen siyasi kısıtlamalardan kaçınarak Çinli üreticilerle birleşmenin yollarını bulacaklardır Çin, içinde bulunduğumuz dönem itibariyle yabancı yatırımcıların yılda 5 milyon tonun üzerinde üretime sahip önemli çelik işletmelerinin yönetiminde çoğunluğu ele geçirmelerini yasaklamaktadır. Ancak bu kuralla ilgili önemli soru; yönetim çoğunluğunun ne olduğudur. Tabii ki, bunun tanımı bir şirkette %50'nin üzerinde hisseye sahip olmak şeklinde yapılabilir. Ancak bir şirkette %50'nin altında hisseye sahip olunması halinde de o şirketin kontrolünü başka yollardan da ele geçirmek mümkündür. Mittal'in, yalnızca %43 hisseye sahip olarak Arcelor'u devralması buna iyi bir örnektir. Yabancıların yerli üreticilerle birleşmeleri yabancı yatırım olarak kabul edildiği için yerel yönetimler bu tür birleşmeleri hoş karşılıyorlar. Çünkü yabancı yatırım sağlanması, resmi makamların görev başındaki başarısı olarak kabul ediliyor. Yerel üreticilerin asıl yöneticileri durumundaki yerel yönetimler, tesis yönetimini daha az hisseye sahip yabancılara devretmeleri konusunda kolayca ikna edilebilirler. İçeriden alınan bilgilere göre, bazı yabancı üreticiler çeşitli güçlü üreticileri hedef aldılar ve çoktan harekete geçtiler. 3. Nispeten daha kırsal alanlarda yer alan orta ve küçük çaplı üreticiler ise iki seçenekle karşı karşıyadır: Kendilerini geliştirmek ya da yerli veya yabancı bir üretici tarafından devralınmak Hangisini tercih ettikleri fark etmeksizin, bu üreticiler yerel pazarda önemli bir rol oynamayacaklardır. Çelik işletmelerinin konsolidasyon eğilimlerinin Çin çelik sektörü üzerinde yeni etkilere yol açması bekleniyor. Birleşmeler yukarıda belirtilen eğilimler doğrultusunda gerçekleşirse, o zaman Çin'in fazla miktarda üretim gerçekleştiren her eyaletinde bir çelik devinin ortaya çıkması olasıdır. Ayrıca, yabancı çelik devleri de yerli üreticilerle birleşerek, teknolojilerini getirerek ve iç pazar için diğer yerli pazar oyuncularıyla rekabet ederek Çin'de kendi çelik imparatorluklarını kurabilirler.